Stambuł

“Wiem, że od czasów Konstantynopola miasto jest miszmaszem przeciwieństw, że każdego przybysza nieuchronnie wciąga w zaklęty krąg. Miasto, które od tysiącleci natychmiast wchłania, a nawet połyka, każdego, kto doń wkroczy, ale go nie asymiluje, trzyma wszystkich oddzielnie, jak cząstki mozaiki. Podczas gdy każdy próbuje nim zawładnąć nie należy ono właściwie do nikogo, albo może należy do wszystkich, i właśnie dlatego nigdy nikomu nie ulega…” (Oya Baydar, W cieniu judaszowców, Wydawnictwo Sonia Draga, Katowice 2014, s. 97).

Syria – Przed Damaszkiem, wrzesień 2011 r.

“Jechaliśmy wyboistymi drogami przez miasteczka (…) które znałam z nazw wymienianych w wiadomościach telewizyjnych, jak choćby te wokół Hamy i Himsu. Mieszkańcy tych bardzo niespokojnych obszarów codziennie ginęli za protesty antyrządowe. Przejazd przez tereny znane z wiadomości mroził mi krew.

(…) Przez jakiś kwadrans podróżowaliśmy tak przez górzysty teren, wokół nie było absolutnie niczego, ani ptaków, ani zwierząt. Głucha cisza, żadnego ruchu. Dziwaczny teren – sam piasek.

Damaszek

“(…) wieczorem udałyśmy się na stare miasto, do historycznej części Damaszku, która jest trochę bardziej kosmopolityczna niż pozostałe części miasta.(…) (Said) wyjaśnił mi jednocześnie, że kiedy czasy nie były tak niespokojne, ta część miasta była całkiem normalna. Tam spotykała się młodzież, działały kawiarnie, gdzie przesiadywali dziennikarze i damasceńscy celebryci.(…)

Gdy jechaliśmy przez starówkę, myślałam o tym, jakie to piękne miasto. Wszędzie spacerowali ludzie jedzący wykałaczkami kukurydzę posypaną papryką i inne przekąski, a wokół roznosił się zapach arabskiej kawy. (…) Opowiadał mi, jak żyli tu ludzie wiele lat temu w ogromnych domach z pięknymi patio zarośniętymi egzotycznymi roślinami. Na wyłożonych kostką dziedzińcach często były fontanny.”

“Jechaliśmy dłuższy czas przez zaniedbaną część Damaszku, gdzie wzdłuż niebrukowanych ulic stały rozpadające się, zrujnowane domy. Wszędzie walały się sterty śmieci, cegieł, pustaków i kamieni, jakby z jakiejś budowy.” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Uprowadzona: Ucieczka z Syrii, Świat Książki, Warszawa 2013, s. 182, 195, 211)

Za Damaszkiem

“Jechaliśmy jakieś pół godziny przez wąskie, ledwie przejezdne uliczki. Domy w tej dzielnicy były wyjątkowo zrujnowane. Zapach ścieków był tu szczególnie intensywny, a ulice tonęły w śmieciach. Istne dno dna. Wokół biegały bosonogie dzieci w brudnych ubraniach, które wyglądały, jakby od dawna nie jadły nic porządnego. Była to nędza w najgorszym wydaniu.” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Uprowadzona: Ucieczka z Syrii, Świat Książki, Warszawa 2013, s. 212)

Liban

Podczas jazdy patrzyłam przez okno i myślałam, jak różny jest Liban od Syrii, że to kraj dużo czystszy, a ludzie wyraźniej bogatsi. Nawet krajobraz był sympatyczniejszy, z większą ilością drzew i roślin niż w Syrii. Całkiem inny kraj, co częściowo wynikało pewnie z jego położenia, chociaż Liban tez miał swoje problemy, kiedy przyszła wojna i bieda. Wydawał się jednak bardziej cywilizowany. (…) To był piękny kraj z wieloma cudownymi miastami do zwiedzania i z pięknymi krajobrazami. Wiedziałam, że ma wiele problemów, lecz był zachwycający. (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Uprowadzona: Ucieczka z Syrii, Świat Książki, Warszawa 2013, s. 228, 231.)

Istanbul

“I know that from the time of Constantinople, the city is a mish-mash of opposites, that every newcomer inevitably draws into a vicious circle. A city that has immediately absorbed and even swallowed anyone for thousands of years, but who does not assimilate it, keeps everyone apart, like particles While everyone tries to take over it, it does not belong to anyone, or perhaps belongs to everyone, and that is why nobody ever gives in to anyone … “(Oya Baydar, In the shadow of the judasites, Sonia Draga Publisher, Katowice 2014, p. 97 ).
Syria – Before Damascus, September 2011.

“We traveled along bumpy roads through the towns (…) which I knew from the names mentioned in the television news, such as those around Hama and Himsu, who lived in very restless areas daily for anti-government protests.

(…) For a quarter of an hour we traveled this way through a mountainous area, there was absolutely nothing around birds or animals around. Silent silence, no movement. A strange area – the sand itself.
Damascus

“(…) in the evening we went to the old city, to the historical part of Damascus, which is a bit more cosmopolitan than the rest of the city. (…) (Said) explained to me at the same time that when times were not so restless, this part The city was quite normal, where young people met, cafes were open, where journalists and Damascenic celebrities sat. (…)

When we were driving through the old town, I was thinking about how beautiful this city is. Everywhere people were eating people eating toothpicks corn strewn with peppers and other snacks, and the smell of Arabic coffee spread around. (…) He told me how people lived here many years ago in huge houses with beautiful patios overgrown with exotic plants. There were often fountains on the fountain cubicles. “

“We traveled for a long time through the neglected part of Damascus, where disintegrated, ruined houses stood along unpaved streets, piles of rubbish, bricks, hollow bricks and stones everywhere, as if from a construction site.” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Hijacked: Escape from Syria, Świat Książki, Warsaw 2013, pp. 182, 195, 211)
Behind Damascus

“We drove about half an hour through the narrow, barely passable streets, the houses in this district were particularly ruined.The smell of sewage was particularly intense here, and the streets were drowned in garbage.The bottom of the bottom floor was running around barefooted children in dirty clothes that looked like they have not eaten anything decent for a long time, it was misery at its worst. ” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Abducted: Escape from Syria, Świat Książki, Warsaw 2013, p. 212)
Lebanon

While driving, I looked out the window and thought about how different Lebanon was from Syria, that it was a much cleaner country, and people were much richer. Even the landscape was more sympathetic, with more trees and plants than in Syria. Quite a different country, which partly resulted probably from its location, although Lebanon also had its problems when war and poverty came. However, he seemed more civilized. (…) It was a beautiful country with many wonderful cities to visit and with beautiful landscapes. I knew he had many problems, but he was delightful. (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Abducted: Escape from Syria, Świat Książki, Warsaw 2013, pp. 228, 231.)

Estanbul

“Yo sé que desde el momento de Constantinopla, la ciudad es opuestos miszmaszem que cada visitante, inevitablemente, dibuja un círculo vicioso. La ciudad, que desde hace milenios absorbe inmediatamente, e incluso se traga, cualquiera que entra, pero no asimila, mantiene todos por separado como partículas mosaico., mientras que todo el mundo intenta poseerla no pertenece a nadie correctamente, o puede ser para todos, y es por eso nunca hay nadie … “(Oya Baydar, judaszowców sombra, Editorial Sonia Draga, Katowice 2014, p. 97 ).
Siria – Antes de Damasco, septiembre de 2011.

“Nos dirigimos carretera que atraviesa el pueblo (…) sabía que los nombres en las noticias en la televisión, tales como aquellos alrededor de Hama y Himsu. Los habitantes de estas zonas muy conflictivas del diario murieron durante protestas contra el gobierno. Conduzca a través de áreas conocidas por los mensajes que me heló la sangre.

(…) Durante un cuarto de hora viajamos de esta manera a través de una zona montañosa, no había absolutamente nada alrededor de aves o animales. Silencio silencioso, sin movimiento. Un área extraña: la arena misma.
Damasco

“(…) por la noche fuimos a la ciudad vieja, la parte histórica de Damasco, que es un poco más cosmopolita que otras partes de la ciudad. (…) (Said) me explicó, sin embargo, que cuando los tiempos no eran tan inquieto, que parte La ciudad era bastante normal, donde los jóvenes se conocían, los cafés estaban abiertos, donde los periodistas y las celebridades de Damasco se sentaban (…)

Cuando estábamos conduciendo por el casco antiguo, estaba pensando en lo hermosa que es esta ciudad. En todas partes, la gente comía gente que comía mondadientes de maíz con pimientos y otros aperitivos, y el olor a café árabe se extendía por todas partes. (…) Me contó cómo la gente vivía aquí hace muchos años en enormes casas con hermosos patios cubiertos de plantas exóticas. A menudo había fuentes en los cubículos de la fuente “.

“Nos llevó mucho tiempo por una parte olvidada de Damasco, donde a lo largo de las calles de tierra se han convertido en ruinas, casas en ruinas. Todo estaba lleno de montones de basura, ladrillos, ladrillos y piedras, como si de alguna construcción.” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Secuestrada: Escape de Siria, Świat Książki, Varsovia 2013, pp. 182, 195, 211)
Detrás de Damasco

“Nos llevó alrededor de media hora por las calles estrechas, apenas pasable. Casas de la zona fueron muy arruinados. El olor a aguas residuales era aquí particularmente intensa, y las calles fueron sumergidos en la basura. Un verdadero fondo de la parte inferior. Alrededor encontramos con niños descalzos en la ropa sucia que parecían no han comido nada decente durante mucho tiempo, fue la peor de todas las miserias “. (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Secuestrada: Escape de Siria, Świat Książki, Varsovia 2013, p.212)
Líbano

Mientras conducía, miré por la ventana y pensé en lo diferente que es el Líbano de Siria, que era un país mucho más limpio y que la gente era mucho más rica. Incluso el paisaje era más comprensivo, con más árboles y plantas que en Siria. Un país bastante diferente, que en parte resultó probablemente de su ubicación, aunque el Líbano también tuvo sus problemas cuando llegó la guerra y la pobreza. Sin embargo, parecía más civilizado. (…) Fue un hermoso país con muchas ciudades maravillosas para visitar y el hermoso paisaje. Sabía que tenía muchos problemas, pero era encantador. (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, tomado:. Escape de Siria, World Book, Varsovia 2013, pp 228, 231.)

Istanbul

“Tiedän, että siitä lähtien, kun Konstantinopolin kaupunki on miszmaszem vastakohtia, että jokainen kävijä väistämättä piirtää noidankehä. Kaupunki, joka vuosituhansia välittömästi imeytyy, ja jopa pääskyt kenenkään se tulee, mutta se ei omaksua, pitää kaikki erikseen hiukkaset mosaiikki. vaikka jokainen yrittää hallussaan se ei kuulu kenellekään se kunnolla, tai se voi olla kaikille, ja siksi kukaan ei ole koskaan … “(Oya Baydar, sävy judaszowców, Publisher Sonia Draga, Katowice 2014, s. 97 ).
Syyria – Ennen Damaskota, syyskuu 2011.

“Ajoimme tie kulkee läpi kaupungin (…) Tiesin, että mainitut nimet uutisia televisiosta, kuten noin Hama ja Himsu. Asukkaat näiden hyvin levottomuusalueet päivittäisen kuoli hallituksen vastaisia ​​mielenosoituksia. Aja joiden tiedetään viestejä Jäädyin vereni.

(…) Neljännes tunti matkustimme tällä tavalla vuoristoisella alueella, ei ollut mitään ympärillä, ei lintuja eikä eläimiä. Hiljainen hiljaisuus, ei liikkumista. Oudo alue – hiekka itse.
Damaskos

“(…) illalla menimme vanhan kaupungin historiallisessa osassa Damaskoksen mikä on hieman enemmän kosmopoliittinen kuin muualla kaupungissa. (…) (Said) selitti minulle kuitenkin, että kun ajat eivät olleet niin levoton, että osa kaupunki oli aivan normaalia. Siellä hän tapasi nuoret, työ kahviloita, jossa he istuivat damasceńscy toimittajia ja kuuluisuuksia. (…)

Kun ajetimme vanhan kaupungin läpi, ajattelin kuinka kaunis kaupunki on. Kaikkialla ihmiset kävelivät hammastikkuja syöminen maissi sirotellaan paprika ja muuta pikkupurtavaa, hän leviää ympäri haju arabian kahvia. (…) Hän kertoi minulle, kuinka ihmiset asuivat täällä monta vuotta sitten valtavissa taloissa, joissa kauniit patjat umpeen eksoottisilla kasveilla. Suihkulähteissä oli usein suihkulähteitä. “

“Ajoimme pitkäksi aikaa laiminlyöty osa Damaskoksen jossa pitkin päällystämättömiä kadut ovat murenemassa, pilalla taloja. Kaikkialla oli täynnä roskaa, tiiliä, tiiliä ja kiviä, aivan kuin joidenkin rakentamiseen.” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Kuvattu: Escape Syyriasta, World Book, Varsovassa 2013, s. 182, 195, 211)
Damaskoksen takana

“Ajoimme noin puoli tuntia kapeilla, tuskin välttävä kaduilla. Talot alueella olivat erittäin pilalla. Haju jätevesi oli täällä erityisen intensiivistä, ja kadut hukkuivat roskiin. Todellinen pohjasta pohjaan. Noin juoksi paljain jaloin lapsia likaisia ​​vaatteita, jotka näyttivät he eivät ole syöneet mitään kunnollisia pitkään, se oli pahinta kärsimystä. ” (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Kuvattu: Escape Syyriasta, World Book, Varsovassa 2013, s. 212)
Libanon

Ajon aikana, katsoin ulos ikkunasta ja ajattelin miten erilaista on Syyriasta, Libanonista, maa, joka on paljon puhtaampaa, kirkkaampaa ja rikkaampi ihmisiä. Jopa maisema oli enemmän myötätuntoinen, enemmän puita ja kasveja kuin Syyriassa. Melko erilainen maa, joka osittain johtui todennäköisesti sen sijainnista, vaikka Libanonilla oli myös ongelmia, kun sota ja köyhyys tuli. Hän kuitenkin näytti sivistyneeltä. (…) Se oli kaunis maa, jossa oli monia ihania kaupunkeja käydä ja kauniita maisemia. Tiesin hänellä olevan monia ongelmia, mutta hän oli ihana. (Louise Monaghan, Yvonne Kinsella, Kuvattu: Escape Syyriasta, World Book, Varsovassa 2013, s. 228, 231.)